BOOKS

.:: Zarys Systematyki Ekonomii ::.

Przy takim podejściu mezoekonomię określić trzeba jako tą część “ekonomii”, która zajmuje się naukowym badaniem, wyjaśnianiem i definiowaniem ekonomiczno-strukturalnych stanów rzeczy i zjawisk na płaszczyźnie działów gospodarki narodowej, grup ludzkich i regionów – a więc średnich agregatów w sensie ekonomicznym – oraz problemami sektorowej i regionalnej polityki strukturalnej z uwzględnieniem wpływów grupowych.
Opowiadając się za takim podziałem zauważyć trzeba, że wyodrębnienie i automatyzacja mezoekonomii w żadnym wypadku nie może zastąpić, ani nie odsunie w cień mikro- i makroekonomii. Wręcz przeciwnie, taka systematyzacja ekonomii spowoduje typologiczne oraz metodyczne oczyszczenie i uporządkowanie “środka ekonomii”, a w konsekwencji uczyni systematykę gospodarki oraz ekonomii bardziej przejrzystymi. W ostateczności winna się przyczynić do zwiększania adekwatności badań ekonomicznych – przy wykorzystaniu większości metod, procedur i narzędzi badawczych mikro- i makroekonomii lecz do innego towarzystwa – oraz dowartościowania całej ekonomii jako nauki.
Dorobek współczesnej myśli ekonomicznej, pozwala wyróżnić dwa główne sposoby podejścia do badań ekonomicznych, a mianowicie pozytywne i normatywne.
Pozytywne myślenie ekonomiczne odnajduje istotę w tzw. ekonomii pozytywnej która to stanowi tę gałąź badań ekonomicznych, która zajmuje się światem takim jakim on jest, a nie takim, jakim powinien być. Ekonomia pozytywna zajmuje się więc jedynie konsekwencjami zmian warunków ekonomicznych lub też kierunków polityki ekonomicznej, a więc przedstawieniem tego, jak gospodarka rzeczywiście działa.
Z kolei myślenie normatywne odnajduje swą istotę w tzw. ekonomii normatywnej, która stanowi tę gałąź badań ekonomicznych, która zajmuje się sądami wartościującymi: jakie powinny być ceny, poziom produkcji, dochody i kierunki polityki gospodarczej rządu – a więc o tym, jak gospodarka powinna funkcjonować.
Innym podziałem ekonomii jest podział jej na ekonomię podażową (ang. supply – side economics) i ekonomię popytową.
Ekonomia podażową to teoria makroekonomiczna, która podkreśla większe znaczenie zarządzania podażą oraz znaczenie bodźców do pracy, oszczędzania oraz inwestowania od znaczenia zarządzania popytem przy kształtowaniu polityki makroekonomicznej w celu osiągnięcia maksymalnego zatrudnienia, produkcji i wzrostu gospodarczego oraz stabilności cen.
Ekonomia popytowa to teoria makroekonomiczna uzasadniająca politykę gospodarczą, której celem jest pobudzenie i zarządzanie globalnym popytem.