BOOKS

.:: Praktyka Mikroekonomiczna ::.

Rzeczywistość gospodarki rynkowej w wymiarze praktyki mikroekonomicznej, to zbiór różnorodnych związków między:
decyzjami indywidualnych podmiotów gospodarczych a działaniami poszczególnych producentów i konsumentów zastosowaniem rzadkich zasobów a chęcią osiągnięcia kombinacji wielu rzeczy konsumentem a producentem kosztami cenami a zyskiem itd.
Są to problemy bardzo złożone, których istota – bez pewnych uogólnień – jest trudna do określenia. Sytuację taką ujawniły już wcześniejsze rozważania w sferze teorii mikroekonomicznej. Ponieważ trudnym do określenia jest obraz realnych współzależności mikroekonomicznych. Najpełniejszy jego zakres można uzyskać koncentrując uwagę na: podstawowych problemach praktyki mikroekonomicznej, oraz polityce mikroekonomicznej.

Istota podstawowych problemów praktyki mikroekonomicznej
Podstawą problemów polityki mikroekonomicznej są realne procesy decyzyjne konsumentów i producentów, a także państwa w zakresie ram ograniczających te decyzje, obwarowane wymogiem racjonalnego postępowania, oraz realne reakcje poszczególnych podmiotów gospodarczych na te decyzje. W rzeczywistości gospodarczej mamy bowiem nieustannie do czynienia z podejmowaniem decyzji : przez konsumentów w kwestii – ile, jakich i gdzie dóbr zakupić, a ile pieniędzy zaoszczędzić; przez robotników (pracowników) w kwestii – jaką pracę, gdzie i za ile podjąć i jak długo pracować; przez przedsiębiorstwa w kwestii – ile i jaką produkcję wytwarzać, ilu pracowników zatrudniać oraz ile i jakie zastosować czynniki produkcji.
Taki układ praktycznych zależności mikroekonomicznych oraz ich wpływu na problemy makroekonomiczne wynika z faktu, iż z jednej strony wszystkie decyzje ekonomiczne podejmowane są indywidualnie – przez poszczególnych ludzi będących reprezentantami konkretnych podmiotów gospodarczych, z drugiej strony jednocześnie ich łączna suma kształtuje konkretną sytuację gospodarczą kraju.

Polityka mikroekonomiczna
Teoria mikroekonomiczna, ze względu na fakt, odwoływania się do form pozytywnej analizy (opierającej się na standardach logiki i dowodów) może być wykorzystana do przewidywania skutków określonych posunięć polityki gospodarczej. Rozpoznanie ich i określenie konsekwencji jakościowych i ilościowych pozwala wspomóc określić – przez wskazanie prawdopodobnych wyników, czy dana polityka jest pożądana czy też nie, lecz nie może jednoznacznie wykazać, że dany zbiór polityk, instytucji lub efektów jest pożądany. Wynika to z faktu, iż orzeczenie, że coś jest pożądane wymaga nienaukowego osadu.